حضرت ابوطالب، فرزند عبدالمطّلب، فرزند هاشم، فرزند عبد مناف، فرزند قصی، از طائفه قریش، نامش عبد مناف است.[1]
گفته شده است که نام ابوطالب، «عمران» است، ولی نام مشهور ایشان، «عبد مناف» است.
[2] دلیل بر این مطلب، وصیت پدرش عبدالمطلب است که در آن به ابوطالب نسبت به پیامبر اسلام (ص) سفارش کرده، مى‏‌گوید: «اى عبد مناف پس از خود تو را به [حمایت از] موحدى سفارش مى‏‌کنم که پس از پدرش بى‌‏همتا است».[3]ابوطالب نیز کنیه آن حضرت است که به مناسبت فرزند بزرگش «طالب»، بوده است.[4]

 

منبع: اسلام کوئست


[1]. طبرسی، فضل بن حسن، إعلام‏الورى، ص 144، دار الکتب الإسلامیة، تهران.

[2]. عسقلانى، ابن حجر، الإصابة فى تمییز الصحابة، محقق، عبد الموجود، عادل احمد، معوض، على محمد، ج ‏7، ص 196، دارالکتب العلمیة، چاپ اول، بیروت، 1415ق.

[3]. ر.ک: امین عاملى، سید محسن، أعیان الشیعة، ج ‏1، ص 324، دار التعارف‏، بیروت‏، 1403ق‏.

[4]. ر.ک: همان.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *