همه مراجع: اگر احتمال تأثیر مى دهید – با تحقّق سایر شرایط – باید او را نهى از منكر كنید و اگر نمى پذیرد، چنانچه مجبورید در آن مكان حضور داشته باشید، كاركردن در آنجا براى شما اشكال ندارد ؛ ولى باید به موسیقى حرام گوش ندهید. و اگر صداى آن بدون دلخواه به گوش شما رسید، اشكال ندارد.[1]
تبصره. اگر این شخص بتواند بدون زحمت و مشقّت، شغل مناسب دیگرى پیدا كند، باید این راه را برگزیند. فرض مسأله جایى است كه ترك آن مكان و انتخاب شغل دیگر، براى او دشوار و حرجى است.
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی
[1] – مكارم، استفتاءات، ج 1، س 1160 ؛ صافى، جامعالاحكام، ج 1، س 1016 ؛ تبريزى، صراط النجاة، ج 1،س 1004 و استفتاءات، س 1071 و 1074 ؛ فاضل، جامعالمسائل، ج 1، س 933 و 947 ؛ خامنهاى، اجوبة الاستفتاءات، س 1138 و 1158 و 1064 ؛ دفتر: بهجت، وحيد، امام و نورى.
برچسب خوردهآلات موسیقی, آهنگ, ائمه علیهمالسلام, اجتهاد, اجتهاد و تقلید, اجناس, احکام, احکام شرعی, اختلاف نظر, اختلاف نظر مراجع, اساتید, استنباط, استنباط احكام, اصطلاح فقهى, اعتكاف, اعتكاف گناه, اعتکاف در حیاط مسجد, اهمیت اعتكاف, اهمیت روزه, پیامبر ص, پیامبر صلى الله علیه وآله, پیشینه تقلید, تحریكى, تقلید, تقلید از مجتهد, تلاش, جنس, حج, حكم نوازندگى, حیاط, حیاط مسجد, خمس, خمس سپرده گذارى, خمس سفر حج, دانشجو, دندان, دهان, راهنما, رژلب, روزه, روزه دار, زمان پیامبر, زیارت, سپرده گذارى, سفر حج, شامپو, عالم, عطر, عطر روزه دار, فروش, فطره, فطریه, فقیه, قصد اقامت, قطع اعتكاف, كار, کرم, کوشش, لثه, مؤونه, ماه رمضان, ماه مبارك رمضان, متعارف, مجتهد, محل كار, مراجع, مراجع تقلید, مرجع, مرجع دینی, مسجد, معمول, مکه, موسیقى تحریكى, موسیقى محل كار, موسیقی, نماز, نوازندگی, نوازنده, همبستگی
