همه مراجع: اگر نظر پزشك متخصص و امین، بر این است كه تنها راه معالجه و درمان آن، استفاده از موسیقى است ؛ گوش دادن به آن – به مقدارى كه درمان بیمار اقتضا مى كند – اشكال ندارد.[1]
تبصره. این فرض بسیار نادر است و خداوند متعال در كارهاى حرام – از جمله موسیقى ممنوع – شفا قرار نداده است و پاسخ یاد شده تنها در هنگام ضرورت و به مقدار حداقل به كار مى آید.
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی
[1] – مكارم، استفتاءات، ج 2، س 714 ؛ صافى، جامعالاحكام، ج 1، س 1004 ؛ خامنهاى، اجوبة الاستفتاءات، س 1151 ؛ دفتر: بهجت، وحيد، نورى، امام، تبريزى، سيستانى و فاضل.
برچسب خوردهآلات موسیقی, آهنگ, ائمه علیهمالسلام, اجتهاد, اجتهاد و تقلید, اجناس, احکام, احکام شرعی, اختلاف نظر, اختلاف نظر مراجع, اساتید, استنباط, استنباط احكام, اصطلاح فقهى, اعتكاف, اعتكاف گناه, اعتکاف در حیاط مسجد, اهمیت اعتكاف, اهمیت روزه, پیامبر ص, پیامبر صلى الله علیه وآله, پیشینه تقلید, تقلید, تقلید از مجتهد, تلاش, جنس, حج, حیاط, حیاط مسجد, خمس, خمس سپرده گذارى, خمس سفر حج, دانشجو, درمان, دندان, دهان, راهنما, رژلب, روزه, روزه دار, زمان پیامبر, زیارت, سپرده گذارى, سفر حج, شامپو, عالم, عطر, عطر روزه دار, فروش, فطره, فطریه, فقیه, قصد اقامت, قطع اعتكاف, کرم, کوشش, لثه, لهوى, مؤونه, ماه رمضان, ماه مبارك رمضان, متعارف, مجتهد, مراجع, مراجع تقلید, مرجع, مرجع دینی, مسجد, معمول, مکه, موسیقى درمانى, موسیقى لهوى, موسیقی, نماز, همبستگی
