«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ»
الحَمدُللهِ رَبِّ العَالَمِین وَ صَلَّی الله عَلَی سَیّدِنا وَ نَبیّنَا مُحَمَّدٍ وَ أهلِ بَیتِهِ الطّاهِرین
یکی از موانع مسیر تربیت، پندارها و نگاه های غلط است. یکی از نگاه های بسیار اشتباهی که باعث می شود ما در مسیر سیر و سلوک و تربیت دچار انحراف بشویم، این است که گاهی گمان می کنیم که این قدرت مالی از ماست و این ثروتی که در حال حاضر در اختیار ماست، می تواند ما را در مقابل خواند بی نیاز کند و به ما جاودانگی ببخشد. خداوند در قرآن کریم به این صورت اشاره می فرمایند: «يَحْسَبُ أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ»[1]؛ انسان فکر می کند این مال و ثروتی که دارد، تا ابد او را جاودانه خواهد کرد؛ در حالی که هیچ کس در این دنیا ماندگار نیست و هیچ کس با این مال جاودانه نشده است و اگر مال انسان را جاودانه می کرد که دیگر به دست ما نمی رسید و گذشتگان را جاودانه می کرد. خداوند در جای دیگری از قرآن کریم می فرماید: «وَلَا يَمْلِكُونَ لِأَنْفُسِهِمْ ضَرًّا وَلَا نَفْعًا وَلَا يَمْلِكُونَ مَوْتًا وَلَا حَيَاةً وَلَا نُشُورًا»[2]؛ ای انسان! این پندار غلط را از ذهن خودت پاک کن؛ هیچ چیزی به صورت ذاتی برای تو نیست و همه چیز عطای الهی است. نفع تو از دنیا، زندگی تو، مرگ تو و قیامت تو همه به دست خداوند تبارک و تعالی است؛ رزق و روزی به دست خداوند است؛ « قُلِ اللَّهُمَّ مَالِكَ الْمُلْكِ تُؤْتِي الْمُلْكَ مَنْ تَشَاءُ وَتَنْزِعُ الْمُلْكَ مِمَّنْ تَشَاءُ وَتُعِزُّ مَنْ تَشَاءُ وَتُذِلُّ مَنْ تَشَاءُ بِيَدِكَ الْخَيْرُ إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ»[3]؛ قدرت و عزّت از آنِ خداست؛ اگر بخواهد، پس می گیرد و ذلیل می کند. پس این پندار اشتباه را از ذهن خودمان پاک کنیم و بدانیم که ما کاره ای نیستیم و خداوند همه کاره است. همه ی ثروت و قدرت و زیبایی و حتی علم از آنِ خداوند حکیم است. حتی اشخاصی بوده اند که در اوج علم بوده اند اما دچار بیماری فراموشی شده اند. به هیچ چیز خودمان نبالیم و گمان نکنیم که این ها تا ابد با ما خواهد ماند. اگر خداوند بخواهد، پیش ما خواهد ماند و اگر خداوند نخواهند، از ما سلب خواهد کرد.
والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته
[1] سوره همزه، آیه 3.
[2] سوره فرقان، آیه 3.
[3] سوره آل عمران، آیه 26.