آيات عظام امام، تبريزى، بهجت، سيستانى، فاضل و وحيد: بايد همان چيزى كه معين شده، بپردازد. اگر اسكناس مهر قرار داده شد، همان مبلغ را بدهكار است و به روز محاسبه نمى شود.[1]
آيه اللّه صافى: اگر فاصله زمانى به قدرى طولانى باشد كه اختلاف ارزش مهريه، زياد و غيرمتعارف باشد – به طورى كه در نظر عرف پرداختن آن، به مبلغ سابق بدل آن محسوب نشود و در اين مدت نيز زن مطالبه مى كرده – بايد به نرخ روز محاسبه شود. با وجود آن، احتياط اين است كه دو طرف با مصالحه و تراضى رفع اختلاف كنند و در غير اين صورت، بايد مرد همان مقدار مهر را كه عقد برآن خوانده شده، بپردازد.[2]
آيه اللّه خامنه اى: اگر زمان زيادى بر مهريه گذشته باشد، احتياط آن است كه مصالحه كنند و چنانچه قانون معتبرى در ميان است، بايد مراعات شود.[3]
آيه اللّه مكارم: اگر فاصله زمانى به قدرى زياد باشد كه ارزش پول، فوق العاده كاهش يابد – به طورى كه در نظر عرف اداى دين محسوب نشود، مانند مهريه هاى مربوط به ده، بيست سال قبل – بايد معادل روز در نظر گرفته شود و يا لااقل مصالحه گردد.[4]
آيه اللّه نورى: بايد به نرخ روز محاسبه شود.[5]
پی نوشت ها
[1] – تبريزى، استفتائات، س 1649 ؛ فاضل، جامع المسائل، ج 1، س 1490 ؛ امام، استفتائات، ج 3، احكام مهريه، س 17 ؛ سيستانى، سايت، مهريه و دفتر: بهجت و وحيد.
[2] – صافى، جامع الاحكام، ج 2، س 1296 و 1297.
[3] – خامنه اى، استفتاء، س 227.
[4] – مكارم، استفتائات، ج 1، س 657 و 659 و 729.
[5] – نورى، استفتائات، ج 1، س 636 و 637.