از ويژگى هاى آقا ميرزا على شيرازى ـ رحمه اللّه ـ اين بود كه شبانه( شب هاى جمعه يا حتى غير آن.) براى خانه ى فضلا و يا فقرا غذا مى فرستاد. زمانى محتاجى به در منزل ايشان مى آيد و ايشان چيزى نداشته كه به او بدهد، تا اين كه ساعت خود را به او مى دهد كه بفروشد و از پول آن حاجت خود را برطرف نمايد.
هم چنين روزى ـ ظاهرا در بازار سامره ـ قصّابى طلبه اى را دنبال كرده بود و مردم بدين خاطر جمع شده بودند و ازدحام شده بود، ايشان مى رسد و تقبّل مى كند و ضامن مى شود و مى گويد: من ضامنم، ايشان را رها كنيد. آيا با چنين رجالى، هيچ ملّتى ميل به مرام ديگر مى كند؟!
منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد1 / محمد حسین رخشاد