ابتدا بايد دانست كه يكى از عوامل دورى انسان از امام زمان(عج) و قطع ارتباط روحى و معنوى و ناخشنودى آن حضرت، ارتكاب محرّمات الهى و گناهان است.
آن حضرت در توقيع شريف به شيخ مفيد(ره) مىفرمايد: «شما مكلّف هستيد كه اوامر و دستورات ما را به دوستانمان برسانيد، با اينكه ما بر اساس فرمان خداوند بزرگ و صلاح واقعى خود و شيعيانمان – تا زمانى كه حكومت بر دنيا در اختيار ستمگران است – در نقطهاى دور و پنهان از ديدهها به سر مىبريم ؛ ولى از تمام حوادث و ماجراهايى كه بر شما مىگذرد، كاملاً مطّلع هستيم و هيچچيز از اخبار شما بر ما پوشيده نيست. از خطاها و گناهانى كه بندگان صالح خداوند، از آنها دورى مىكنند ؛ اما شما آنها را مرتكب مىشويد نيز با خبريم. از عهدشكنىها و پشت سر گذاشتن عهد و پيمانها با اطلاعيم…
پس از خداوند بترسيد و تقوا پيشه كنيد و ما خاندان رسالت را مدد رسانيد… سعى كنيد اعمالتان به گونهاى باشد كه شما را به ما نزديك سازد و از گناهانى كه موجبات نارضايتى ما را فراهم مىنمايد، بترسيد و دورى كنيد…» بحارالانوار، ح 53، ص 175.
.
بر اساس اين توقيع شريف، همه شيعيان و دوستداران حضرت، توصيه به تقوا و ورع شده‌اند و اين بهترين راه دوستى و خشنودى امام زمان(عج) است ؛ همان طورى كه گناهان و معاصى، باعث نارضايتى آن حضرت و قطع پيوند و ارتباط با او است. حتّى در توقيع ديگر، علّت طولانى شدن غيبت و عدم مشاهده و ديدار آن حضرت، گناهان و انحرافات شيعيان و دوستان اهل بيت«ع» ذكر شده است: «… ما عهد مىكنيم با شما اى دوست مخلص (شيخ مفيد) كه در راه ما با ظالمان مجاهده مىكنى ؛ هر كس از برادران دينى شما – كه تقوا را سرمايه خويش قرار دهد – از فتنههاى گمراه كننده و ظلمت خيز، در امان خواهد بود… آنچه كه موجب جدايى ما و دوستانمان گرديده و آنان را از ديدار ما محروم كرده است، گناهان و خطاهاى آنان و تخلّف از فرمانهاى خداوند است» نجم الثاقب، ص 567..
جالب آنكه در آغاز قيام جهانى حضرت مهدى(عج) ياران و اصحاب نزديك ايشان، پيمان و بيعت سختى با آن حضرت مىبندند و تعهّد مىكنند كه از گناهان و انحرافات دورى جويند و از ظلم و فسادگرى بپرهيزند. اميرمؤمنان على«ع»، در ضمن يك حديث طولانى، در وصف بيعت ياران امام زمان(عج) چنين مىفرمايد:
با او بيعت مىكنند كه هرگز:
دزدى نكنند «يبايعون على اَن يَسرَقوا»؛ ؛
زنا نكنند «ولا يَزنوا»؛ ؛
مسلمانى را دشنام ندهند «و لا يَسُبّوا مسلماً»؛ ؛
خون كسى را به ناحقّ نريزند «و لا يقتلوا مُحرماً»؛ ؛
به آبروى كسى لطمه نزنند «و لا يهتك حريماً مُحرّماً»؛ ؛
به خانه كسى هجوم نبرند «و لا يهجموا منزلاً»؛ ؛
كسى را به ناحق نزنند «و لا يضربوا احداً الاّ بالحقّ»؛ ؛
طلا، نقره، گندم و جو ذخيره نكنند «و لا يكنزوا ذهباً و لا فضّة و لا بُرّاً و لا شعيراً»؛ ؛
مال يتيم را نخورند «ولا يأكلوا مالَ اليتيم»؛ ؛
در مورد چيزى كه يقين ندارند، گواهى ندهند «و لا يشهدوا بما لا يَعلمون»؛ ؛
مسجدى را خراب نكنند «ولا يُخرِبوا مسجداً»؛ ؛
مشروب نخورند «و لا يَشربوا مسكراً»؛ ؛
حرير و خز نپوشند «و لا يلبَسوا الخزّ و لا الحرير»؛ ؛
در برابر سيم و زر سر فرود نياورند «و لا يتمنطقوا بالذّهب»؛ ؛
راه را بر كسى نبندند «و لا يقطعوا طريقاً»؛ ؛
راه را نا امن نكنند «و لا يخيفوا سبيلاً»؛ ؛
گرد همجنس بازى نگرايند «و لا يَفسقوا بغُلام»؛ ؛
خوراكى را از گندم و جو انبار نكنند «ولا يحبسوا طعاماً مِن بُرّ و لا شعير»؛ ؛
به كم قناعت كنند «و يرضَونَ بالقليلِ»؛ ؛
طرفدار پاكى باشند «و يَشَتّمونَ على الطيّب»؛ ؛
از پليدى گريزان باشند «و يكرهون النجاسةو…»؛ منتخب الاثر، ص 581، ح 4 ؛ الملاحم و الفتن، ص 53..
پس گناهان و رذايل اخلاقى، عامل مهمى در محروميت انسان از عنايات امام زمان(عج) است. با اين حال بايد دانست كه امام هر زمان، مظهر رحمت و رأفت الهى و واسطه فيض بين خالق و مخلوق است. تمام نعمتها به بركت وجود امام و حجّت هر زمان به مردم مىرسد و تمام بلاها نيز به بركت وجود او رفع مىشود و با اندكى اشتباه و خطايى، اين الطاف و بركات از انسان دريغ نمىگردد. او مظهر رحمت الهى است و هيچ سود و منفعتى را از ديگران توقّع ندارد و جز در راه منافع آنان قدم بر نمىدارد. در عنايت و لطف او، هيچ بخل و كاستى راه ندارد.
آن حضرت در سخنان خيرخواهانهاى مىفرمايد: «پس بايد هر يك از شما (شيعيان)، كارهايى را كه موجب جلبِ محبّت مىگردد، انجام دهيد و بايد از كارهاى ناپسندى كه خشم و غضب ما را در پى دارد، اجتناب كنيد. پس (آگاه باشيد كه) مرگ آدمى ناگهان مىرسد كه در آن، ديگر توبه سودى نمىرساند و ندامت، نمىتواند او را از عذاب برهاند» بحارالانوار، ج 53، ص 174، ح 7..
يقين بدانيم اگر كوچكترين انحرافى كه در بين شيعه ايجاد شود، قلب امام زمان را ناراحت و رنجور خواهد كرد. به همين جهت آن حجّت خداوند، شكوه خويش را از دست شيعيان جاهل و منحرف به اين صورت اظهار مىدارد: «به حقيقت، نادانان و كمخردان شيعه و كسانى كه پر و بال پشه بر دين آنها برترى دارد، ما را آزار مىدهند احتجاج طبرسى، ج 2، ص 474.».
در پايان توصيه مىشود، ارتباط خود را با خواندن دعا و انجام اعمال نيك، با امام زمان(عج) پررنگتر كنيد و خود را هميشه مديون و بدهكار او بدانيد. اگر دعاها و خواستهها، همراه با گريه، پشيمانى و اشك شوق باشد، احتمال استجابت آن بيشتر است ؛ پس سوز و ندبه خود را با خواندن دعاى عهد و ندبه، اعلام داريد و در عين حال استغفار و توبه را فراموش نكنيد. بهترين شفيع در بارگاه الهى براى آمرزش گناهان، امام معصوم است و دعاى او در حق شيعيانش به يقين اجابت مىشود
منبع:پرسمان