در ترجمه «آیة الکرسی» واژه «بإذنه» را هم «با اجازه او» و هم «با امر او» ترجمه کرده اند که معنای اجازه و امر نمی تواند یکی باشد. کدام صحیح است؟
پاسخ اجمالی
«إذن» در قرآن، به معنای اجازه، اراده، اعلام، اطاعت، و علم به کار رفته است،[1] ولی معنای اصلی این واژه، مطلع بودن از کاری به همراه راضی بودن و موافق بودن با آن عمل است. حال ممکن است که نسبت به انجام آن کار دستوری صادر شده باشد یا نه؛ از این رو وقتی گفته می شود: فقط با اذن او شفاعت صورت می گیرد؛ یعنی با اطلاع پروردگار و رضایت و موافقت او و تحت تدبیر و نظارت او این کار انجام می شود.[2] البته رضایت خدا به پدید آمدن چیزی، به صورت طبیعی امر به آن چیز را نیز در پی خواهد داشت.
منبع:اسلام کوئست
پی نوشت:
[1]. قرشی، سید علی اکبر، قاموس قرآن، ج 1، ص 56، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ ششم، 1371ش.
[2]. مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج 1، ص 62 – 63، تهران، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، 1360ش.