«فطره» در لغت چند معنا دارد كه مهم‌ترين آنها، خلقت و اسلام است. در اصطلاح عبارت است از: «زكاتى كه هر مسلمان براى خود و هر كس كه نان خور او محسوب مى‌شود، به مستحق مى‌پردازد». زمان اداى آن مغرب روز آخر ماه رمضان تا ظهر روز عيد فطر است.
با توجه به اين كه پرداخت اين نوع حق مالى، باعث سلامت جسم (خلقت) و روح مى‌شود، آن را زكات بدن يا فطره مى‌نامند. شايد وجه تناسب آن با معناى اسلام، اين باشد كه زكات فطره مقتضاى اسلام است ؛ از اين رو كسى كه پيش از غروب شب عيد فطر مسلمان شود، تكليف از او ساقط نمى‌شود.
زكات فطره بر تمام كسانى كه قبل از غروب شب عيد فطر «بالغ»، «عاقل» و غنى باشند واجب است؛ يعنى، بايد براى خودش و كسانى كه نان‌خور او هستند، براى هر نفر سه كيلو از خوراك مردم (مانند گندم، جو، خرما، كشمش، برنج، ذرت و يا مانند اينها) و يا پول يكى از آنها را به مستحق بدهد.
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی/پرسش وپاسخ دانشجویی