«صوم» (روزه)، در لغت به معناى امساك و خوددارى از هر چيز است و در اصطلاح فقه عبارت است از:
«امساك و خوددارى از موارد هشتگانه[1]– از هنگام اذان صبح تا اذان مغرب – به قصد انجام دادن فرمان خداوند».
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی/پرسش وپاسخ دانشجویی
[1] – خوردن و آشاميدن، نزديكى، استمنا، دروغ بستن بر خدا و پيغمبر و جانشينان او، رساندن غبار غليظ به حلق، فرو بردن تمام سر در آب، باقى ماندن بر جنابت، حيض و نفاس تا اذان صبح، اماله كردن با چيز روان و قى كردن.