همه مراجع (به جز تبریزى و سیستانى): اگر پزشك هم جنس در دسترس نباشد، لمس بیمار براى معاینه و درمان اشكال ندارد ؛ ولى باید به مقدار ضرورت اكتفا كند.[1]
آیات عظام تبریزى و سیستانى: اگر پزشك هم جنس در دسترس نباشد و یا مهارت مرد بیشتر باشد، لمس بیمار براى معاینه و درمان اشكال ندارد ؛ ولى باید به مقدار ضرورت اكتفا كند.[2]
تبصره 1 – اگر معاینه از روى لباس ممكن باشد، باید به این راه بسنده كند.
تبصره 2 – جواز لمس بیمار به منظور معاینه، باعث نمى شود كه نگاه به بدن نیز جایز باشد ؛ مگر آنكه نگاه به آن لازم باشد.
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی
[1] – مكارم، نورى، فاضل و امام، تعليقات علىالعروة، النكاح، ج35 و 48 ؛ صافى، هداية العباد، ج2، النكاح، م22 ؛ توضيحالمسائل مراجع، م2441 ؛ وحيد، توضيحالمسائل، م2450.
[2] – سيستانى، منهاجالصالحين، ج3، النكاح، م20 و 21 ؛ تبريزى، صراطالنجاة، ج5، س1039 و 1024.