این مسیر ادامه پیدا کرد و برای دوران خود پیغمبر است. کمی که گذشت دوران بنی امیّه شد، هنوز امام حسین قیام نکرده بود، سال 43 هجری است. معاویه حاکم جهان اسلام شده است. پیغمبر اکرم، معاویه را چند بار به زمین زد مثلاً «لَا أَشْبَعَ اللَّهُ بَطْنَهُ»[1] آقایان هم نقل کردند، خدا شکم او را سیر نکند «إِذَا رَأَيْتُمْ مُعَاوِيَةَ عَلَى مِنْبَرِي فَاقْتُلُوهُ» اگر روی منبر من نشست شکم او را بدرید. این روایت صحیحه نزد اهل سنّت است، نه این‌که نزد اهل شیعه است. «هَلَاكُ أُمَّتِي عَلَى يَدَيْ»[2] هلاکت امّت من به دست «غِلْمَةٍ» یک جوانک‌های بی‌ادبی «مِنْ قُرَيْشٍ» از جوانان قریش، از بنی امیّه است.
پی نوشت ها
[1]– همان، ج 33، ص 209.
[2]– عمدة عيون صحاح الأخبار في مناقب إمام الأبرار، ص 456.