روزی «مغیره» در حضور «زید بن ارقم» صحابی رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم شروع به دشنام دادن به «علی بن ابیطالب علیه السلام» نمود؛ در این هنگام زید برخاست و گفت: «ای مغیره! آیا نمی دانی رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم از دشنام دادن به اموات نهی فرموده است؟»
شرایط جامعه در حکومت «معاویه» به گونه ای علیه حضرت علی علیه السلام بوده است که حتی اصحاب رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم نیز برای دفاع از مظلومیت ایشان مجبور بودند چنین سخن بگویند.
پ ن: حاکم نیشابوری و ذهبی این حدیث را همانند احادیث صحیح مسلم می دانند.
برچسب خوردهالغدیر, الغدیر علامه امینی, امیرالمؤمنین علیه السلام, پیامبر, پیامبر اسلام, پیامبر اسلام (ص), پیامبر اسلام صلی اللّه علیه وآله, پیامبر صلی اللّه علیه وآله, تاریخ, تاریخ اسلام, تاریخ شیعه, ترجمه الغدیر, تشیّع, حاکم, حاکم نیشابوری, حضرت علی علیه السلام, حکومت معاویه, دشنام, دشنام به اموات, دشنام به علی بن ابیطالب, دشنام به علی بن ابیطالب علیه السلام, دشنام به علی بن ابیطالب(ع), دشنام دادن به حضرت علی, دشنام دادن به حضرت علی علیه السلام, دشنام دادن به حضرت علی(ع), ذهبی, زید بن ارقم, شیعه, صحابی رسول خدا, صحابی رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم, صحابی رسول خدا(ص), صحیح مسلم, عبدالله بن عمر, عکس نوشته, علّامه امینی, علی, علی علیه السلام, غدیر, متن الغدیر, مظلومیت, مظلومیت امیرالمؤمنین, مظلومیت امیرالمؤمنین علیه السلام, مظلومیت امیرالمؤمنین(ع), معاویه, مغیره
