آيات عظام امام، خامنه اى و نورى: بين تقليد از مجتهد زنده و بقا بر تقليد مجتهد دوم، مخيريد.[1]
آيه اللّه مكارم: مى توانيد در مسائلى كه به فتواى مجتهد اول عمل كرده ايد، باقى بمانيد.[2]
آيه اللّه تبريزى: در مسائلى كه ياد گرفته ايد هر كدام را كه اعلم از ديگرى و اعلم از مجتهد زنده بدانيد، بايد بر تقليد او باقى بمانيد و در صورت شك، مى توانيد به مجتهده زنده رجوع كنيد و در مسائلى كه ياد نگرفته ايد، بايد به مجتهد زنده رجوع نماييد.[3]
آيه اللّه بهجت: تنها در مسائلى كه به فتواى آن دو عمل كرده ايد، بايد بر اعلم باقى بمانيد. اگر مجتهد زنده اعلم باشد، نمى توانيد بر آن دو باقى بمانيد.[4]
آيه اللّه صافى: اگر مجتهد دوم، اعلم از مجتهد اول و زنده باشد، بقا بر تقليد او اشكال ندارد و اگر مجتهد اول اعلم و مجتهد دوم اعلم از مجتهد زنده باشد، در فتواى اين دو مجتهد (ميت)، به احتياط عمل كنيد.[5]
آيات عظام سيستانى، فاضل و وحيد: بايد از كسى كه اعلم است، تقليد كنيد.[6]
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی/پرسش وپاسخ دانشجویی
[1] – امام و نورى، تعليقات على العروة، م 61 و دفتر: خامنه اى.
[2] – استفتائات، ج 1، س 27.
[3] – استفتائات، س 8.
[4] – توضيح المسائل، م 12، 14، 15.
[5] – جامع الاحكام، ج 1، س 34.
[6] – سيستانى، منهاج الصالحين، ج 1، م 16؛ وحيد، توضيح المسائل، م 9؛ فاضل، جامع المسائل، ج 1، س19، 20، 21، 22، 23، 24.