ابن جوزی نقل می‌کند که گفته‌اند:
رباب، دختر امرءالقیس همسر امام حسین (ع) سر مطهّر را گرفت و بر دامان خود نهاد و آن را بوسید و این شعر را خواند:
وای حسین! هرگز حسین را فراموش نخواهم کرد که نیزه‌ی دشمنان او را هدف قرار داد. او را در کربلا کشته وانهادند. خدا هرگز دو جانب کربلا را سیراب نسازد.
قال ابن الجوزیّ:
و قيل إنّ الرّباب بنت امرئ القيس زوجة الحسين أخذت الرّأس و وضعته في حجرها و قبّلته و قالت:
وا حسينا فلا نسيت حسينا أقصدته أسنة الأعداء
غادروه بكربلاء صريعاً لا سقى اللّه جانبي كربلاء[1]
[1]– تذکرة الخواص: 233، اعیان الشّیعة 1: 622.