طبری در ادامه‌ی روایت خود از ابوبصیر، از امام صادق (ع) آورده است که فرمود:
حضرت فاطمه (ع) هشت سال در مکّه و ده سال در مدینه و پس از وفات پدرش، هفتاد و پنج روز در آن‌جا زیست، و در روز سه‌شنبه در حالی که سه روز از ماه جمادی الاخر گذشته بود رحلت نمود.
و روایت شده که آن بانو، هشتاد و پنج روز بعد از وفات پدر بزرگوارش زنده بود و در بیستم ماه جمادی الاخر رحلت کرد و در آن هنگام، هیجده سالش کامل شده بود.
قال الطّبريّ: عقیب روایته:
عَنْ أَبِي بَصِيرٍ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع):أَنَّها بِمَكَّةَ ثَمَانَي سِنِينَ، وَ بِالْمَدِينَةِ عَشْرَ سِنِينَ، وَ بَعْدَ وَفَاةِ أَبِيهَا خَمْسَةً وَ سَبِعِينَ يَوْماً، وَ قُبِضَتْ فِي جُمَادَى الْآخِرَةِ يَوْمَ الثَّلَاثَاءِ لِثَلَاثٍ خَلَونَ مِنْهُ[1]….وَ رُوِيَ أَنَّهَا قُبِضَتْ لِعَشْرٍ بَقِينَ مِنْ جُمَادَى الْآخِرَةِ، وَ قَدْ كَمَلَ عُمُرُهَا يَوْمَ قُبِضَتْ ثَمَانِيَ عَشْرَةَ سَنَةً وَ خَمْسَةً وَ ثَمَانِينَ يَوْماً بَعْدَ وَفَاةِ أَبِيهَا.[2]
[1] ـ دلائل الامامة :143 ح 43، عنه البحار 43: 9، ح 16 و 170 ح 11.
[2] ـ المصدر: 136، کشف الغمة 1: 449، ذخائر العقبی: 52، البحار 43: 171.