علماى سابق بسيار از غذاى حرام اجتناب داشتند، خدا مى داند كه غذا چه قدر در ايمان و كفر و اعمال خير و شرّ انسان مدخليّت دارد.

يكى نقل مى كرد: براى شخصى، رفيقش از اروپا مربّاى فاره (موش) هديه فرستاد.

هم چنين نقل مى كرد: يكى از اولاد خوانين و بزرگ زادگان شهر ما سفير ايران در پاريس بود، پادشاه وقت فرانسه ايشان را براى صرف غذا دعوت كرده بود و بعد از صرف غذا به ايشان گفته بود: مى دانيد غذاى امروز شما چه قدر هزينه برداشته است و از كدام دريا لاك  پشت، قورباغه و خرچنگ تهيّه نموده ايم؟ وى مى گويد: در جاى خلوت، تمام غذايى را كه خورده بودم فورا استفراغ كردم و اجازه ى مرخّصى گرفتم.

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد1 / محمد حسین رخشاد

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *