ابن شهرآشوب گفته است:
آن حضرت شش سال و چند ماه با جدّش زیست و عمرش در پنجاه سالگی به کمال رسید. نیز گفته می‌شود که سن او 57 سال و پنج ماه، یا 56 سال و پنج ماه بوده است. 58 سال هم گفته می‌شود.
مدّت خلافت وی 5 سال و چند ماه بود، در اواخر حکومت معاویه و اوّل پادشاهی یزید.
قال ابن شهرآشوب:
عَاشَ مَعَ جَدِّهِ سِتَّةَ سِنِينَ وَ أَشْهُراً، وَ قَدْ كَمَلَ عُمُرُهُ خَمْسِينَ وَ يُقَالُ: كَانَ عُمُرُهُ سَبْعَ وَ خَمْسِينَ سَنَةً وَ خَمْسَةَ أَشْهُرٍ وَ يُقَالُ سِتٌّ [وَ خَمْسُونَ سَنَةً وَ خَمْسَةُ أَشْهُرٍ] وَ يُقَالُ ثَمَانٌ وَ خَمْسُونَ. وَ مُدَّةُ خِلَافَتِهِ خَمْسُ سِنِينَ وَ أَشْهُرٌ فِي آخِرِ مُلْكِ مُعَاوِيَةَ وَ أَوَّلِ مُلْكِ يَزِيدَ.[1]
[1]– المناقب 4: 77.
