ما خيال مى كنيم كه معصومين ـ عليهم السّلام ـ به زيارت ما محتاجند. در ايّام اربعين، كربلا پر از دسته جاتِ شيعيان عراق از طوايف مختلف عرب ها و كُردها مى شد كه يكى از آنها را در ايّام سال نمى ديديم، و در شعرهايشان از خاندان مرتضى ـ عليه السّلام ـ تجليل و به آنها اظهار محبّت و مودّت مى كردند. اشخاص و جماعت هاى متعدّد از سرتاسر عراق، هر دسته از ناحيه اى و در پيش هر جمعيّت مرشد پيرى بود كه به دنبال او مى رفتند. امام حسين ـ عليه السّلام ـ مى خواهد بگويد: من به شما احتياج ندارم، شما به ما خاندان محتاجيد، چنان كه خداوند سبحان مى فرمايد: «وَ رَبَطْنَا عَلَى قُلُوبِهِمْ إِذْ قَامُواْ فَقَالُواْ…» و دل هايشان را استوار كرديم كه برخاستند و گفتند:…سوره ى كهف، آيه ى 14.
هم چنين مى فرمايد:«قُل لاَّ تَمُنُّواْ عَلَىَّ إِسْلَـمَكُم بَلِ اللَّهُ يَمُنُّ عَلَيْكُمْ أَنْ هَدَلـكُمْ لِلاْءِيمَـنِ» بگو، اسلامتان را بر من منّت ننهيد، بلكه اين خداست كه بر شما منّت نهاد و به ايمان رهنمون گردايند.سوره ى حجرات، آيه ى 17.ما بايد متشكّر و ممنون باشيم كه خداوند منّان نعمت ولايت و مودّت آن ها را به ما عطا فرموده است.
منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد1 / محمد حسین رخشاد