اضطراب ناشى از دقّت و ترس زياد به دليل اشتباه شدن تكبير نماز، باعث مىشود هنگام گفتن آن، دچار لكنت شويد و نتوانيد آن را به طور عادى بگوييد. بهترين راه حل مشكل، اضطراب زدايى است كه در صورت بىتوجهى به درمان آن، مىتواند به سرعت گسترش يابد و در گفتن ساير كلمات نيز اختلال ايجاد كند. پس تا جايى كه ممكن است آن را ريشه كن سازيد و يا اينكه كه نگذاريد گستردهتر شود.
براى حل اين مشكل عمل به توصيههاى زير بايسته است:
1 – به خود تلقين كنيد گفتن تكبير با گفتن كلمات ديگر هيچ فرقى ندارد و شما كاملا قادريد آن را تلفظ كنيد. اگر قبل از نماز، بتوانيد با اين كار، ترس و اضطراب خود را برطرف سازيد، در گفتن تكبير مشكلى نخواهيد داشت. لازمه آن، اين است كه پس از كمى انديشيدن براى قانع كردن خود، بسيار عادى بوده و ترسى نداشته باشيد؛ زيرا هر چه به اين فكر كنيد كه آيا مىتوانيد تكبير نماز را درست بگوييد يا نه، بيشتر مضطرب مىشويد و كمتر مىتوانيد جلوى لكنت زبان خود را بگيريد. در واقع هر چه بيشتر بكوشيد لكنت خودتان را متوقف كنيد، به طور ناخواسته آن را بدتر مىكنيد.
2 – نسبت به مشكل هيچگونه حساسيتى نشان ندهيد و از اينكه ديگران متوجه مشكل شمايند، نگران نباشيد؛ زيرا ترس و خجالت، باعث تشديد آن مىشود. پس هر چه آرامش بيشترى هنگام نماز داشته باشيد و لكنت خود را مشكل مهمى ندانيد، آسانتر مىتوانيد آن را از بين ببريد. اما اگر بخواهيد لكنت خود را مخفى نگه داريد، آن را هميشگى كردهايد. حتى به اطرافيان بگوييد گاهى در نماز دچار لكنت مىشويد تا ترستان بريزد.
3 – وقتى دچار لكنت مىشويد، راحت و آرام باشيد و هيچگونه فشارى به خود نياوريد. اگر بخواهيد به زور لكنت به وجود آمده را از بين ببريد، وضعيت بدتر مىشود. پس بهتر است هنگام لكنت آرام باشيد و به راحتى تنفس كنيد.
4 – هنگامى كه دچار لكنت مىشويد، حركات اضافى و عادات نامطلوبى از خود نشان ندهيد؛ مثل كج كردن صورت و دهان، گذاشتن دست جلوى دهان، تكان دادن يا خاراندن سر، گشاد كردن سوراخ بينى، كشيدن گوش، حركات دست و… اين حركات ممكن است به طور موقت سبب كاهش لكنت شود؛ ولى در طولانى مدت آن را تشديد مىكند؛ زيرا سبب انگشت نما شدن و در نتيجه خجالت بيشترى شده و بدين ترتيب لكنت را افزايش مىدهد.
5 – بهترين راه درمان اين مشكل اين است كه قبل از «تكبيرة الاحرام» نماز كاملاً آرام و عادى باشيد و اصلا نگران درست گفتن يا نگفتن تكبير نباشيد و يقين صد در صد داشته باشيد كه هيچ مشكلى در گفتن تكبير نداريد. چنانچه كلمه «اللّه اكبر» را در غير نماز و يا نمازهاى مستحبى و مانند آن، بدون هيچ نگرانى مىگوييد، چنين حالتى را در نماز واجب و جماعت هم داشته باشيد. لازمه اين كار اين است كه بدانيد دستگاه صوتى شما، هيچ مشكلى براى اداى اين كلمه ندارد و تمام علت اين مشكل آن است كه خيال مىكنيد تكبير را نمىتوانيد درست بگوييد و همين تخيّل سبب ترس و اضطراب مىشود و خود را به شكل لكنت نشان مىدهد. پس هنگام نماز اصلا به آن فكر نكنيد و حتى اگر اين فكر ناخودآگاه به ذهن شما آمد، به وسيله توجه به خدا و عظمت او و اينكه مىخواهيد با مالك تمام عالم صحبت كنيد، هم حضور قلب خود را بيشتر كنيد و هم فكرتان را از اشتغال به اين مشكل منحرف سازيد.