عقل حقیقت‌بین می‌گوید که در پنجه‌ی قدرت خداوند متعال هستیم؛ پس باید دائماً مدد بگیریم، تا این نفس زیر بار قضای الهی برود و از به دوش کشیدن بار آن، شانه خالی نکند؛ درست همانند مریضی که خود را به دست طبیب می‌سپارد؛ و یقین دارد که طبیب، سلامتی او را خواهان است. باید خودمان را در دامان خداوند رها کنیم؛ و در برابر او تسلیم محض شویم، که او خیر محض است و برای بندگانش هم، خیر محض می‌خواهد.
منبع: کتاب پندهای آسمانی، ص 174