اگر كسى موفّق شود كه كتب حديثيّه ى منحصر به فرد حتّى كتب حديثيه ى عامّه را تكثير كند، خدمت بزرگى به شيعه كرده است؛ زيرا مدارك برخى كتب شيعه از كتب عامّه است. علاوه بر اين، كتب شيعه گنجى از معارف و علوم است و به طور يقين دشمنان به فكر جمع آورى و محو آنها بوده و هستند، بلكه پيمان بسته اند كه حتّى قرآن را جمع كنند، البته نمى توانند چون قرآن معجزه ى خالده و جاويد است.
در زمان امام سجاد ـ عليه السّلام ـ در مكّه سيل آمد، مردم ترسيدند سيل مقام ابراهيم ـ عليه السّلام ـ را ببرد. آن حضرت ـ عليه السّلام ـ فرمود: « إِنَّهُ آيَةٌ لايَذْهَبُ بِهَا السَّيْلُ.» آن نشانه ى [خدا] است و سيل نمى تواند آن را از بين ببرد.ر.ك: كافى، ج 4، ص 223؛ من لا يحضره الفقيه، ج 2، ص 243؛ بحار الانوار، ج 31، ص 33. راوى اين حديث « زراره » است كه از امام باقر ـ عليه السّلام ـ نقل مى كند. امام باقر ـ عليه السّلام ـ اين جريان را به صورت نسبتا مشروح از امام حسين ـ عليه السّلام ـ نقل نموده است، نه از امام سجاد ـ عليه السّلام ـ عبارت اين قسمت از حديث چنين است: « نادِ أَنَّ اللّه تَعالى قَدْ جَعَلَهُ عَلَما لَمْ يَكُنْ لِيَذْهَبَ بِهِ. »؛ (با صداى بلند اعلام كن كه خداوند متعال آن را نشانه قرار داده است و هرگز آن را از بين نمى برد.)
يعنى نمى شود سيل آن را از بين ببرد به گونه اى كه بعد جاى آن معلوم نباشد، و گرنه متعصبّان كافرِ فاسق حجر الاسود را بيرون آورده و بردند و بعد از بيست سال آوردند.
مقصود اين كه كفار دشمن قرآنند، چه رسد به كتب احاديث كه به منزله ى شرح و تفسير قرآن است؛ لذا هركس هر كجا كتاب حديثى منحصر به فرد ديد، بايد آن را استنساخ كند تا از انحصار بيرون بيايد و تكثير شود. نمى شود گفت: « إِنَّ لِلْبَيْتِ رَبّا يَحْميهِ. » خانه، خود پروردگارى و صاحبى دارد كه از آن حمايت و نگهدارى مى كند.« اِنَّ لِلْبَيْتِ رَبّا سَيَمْنَعُهُ مِنْكَ [يا: عَنْكَ]. » به نقل از حضرت عبدالمطلب در پاسخ ابرهه كه قصد انهدام خانه ى كعبه را داشت. ر.ك: مستدرك الوسائل، ج 9، ص 342؛ بحار الانوار، ج 15، ص 145؛ مناقب ابن شهر آشوب، ج 1، ص 25. زيرا تكثير آنها نيز از حمايت هاى ربّ است.
منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد1 / محمد حسین رخشاد