همه مراجع: آرى، در دو مورد با هم تفاوت دارد:
1 – در مقدار،
2 – در مصرف.
در كفّاره افطار عمدى روزه، بايد براى هر روز شصت فقير را سير كند (يا به هر كدام يك مد طعام بدهد) و يا دو ماه روزه بگيرد. اما در كفّاره مريض، اگر بيمارى تا رمضان آينده ادامه داشته باشد، بايد براى هر روز يك مد طعام به فقير بدهد.
در كفّاره افطار عمدى، اگر به شصت فقير دسترسى دارد، نمى‌تواند به هر كدام از آنها بيشتر از يك مد طعام بدهد ؛ ولى در كفّاره مريض اين امر لازم نيست.[1]
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی/پرسش وپاسخ دانشجویی
[1] – توضيح‌المسائل مراجع، م 1660، 1703 و 1686 و 1708.