همه مراجع (به جز تبریزى، خامنه اى، سیستانى و وحید): كفاره آن آزاد كردن یك بنده، یا اطعام شصت فقیر و یا گرفتن دو ماه روزه پى درپى به طور تخییر است.[1]
آیات عظام تبریزى، خامنه اى، سیستانى و وحید: كفّاره آن آزاد كردن یك بنده یا اطعام ده فقیر یا پوشاندن آنان است و اگر اینها را نتوانست، باید سه روز پى در پى روزه بگیرد.[2]
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی
[1] – توضيحالمسائل، مراجع، م 2654 ؛ نورى، توضيحالمسائل، م 2652.
[2] – تبريزى، منهاجالصالحين، ج 2، م 1564 ؛ سيستانى، منهاجالصالحين، ج 3، م 746 ؛ خامنهاى، استفتاء، س 1149 و 1109 ؛ وحيد، منهاجالصالحين، ج 3، م 1564.
برچسب خوردهائمه علیهمالسلام, اجتهاد, اجتهاد و تقلید, احکام, احکام شرعی, اختلاف نظر, اختلاف نظر مراجع, اساتید, استنباط, استنباط احكام, اصطلاح فقهى, اعتكاف, اعتكاف گناه, اعتکاف در حیاط مسجد, اهمیت اعتكاف, اهمیت روزه, اهمیت نذر, پیامبر ص, پیامبر صلى الله علیه وآله, پیشینه تقلید, تقلید, تقلید از مجتهد, تلاش, حج, حیاط, حیاط مسجد, خمس, خمس سپرده گذارى, خمس سفر حج, دانشجو, دندان, دهان, راهنما, رژلب, روزه, روزه دار, زمان پیامبر, زیارت, سپرده گذارى, سفر حج, شامپو, شرایط نذر, عالم, عطر, عطر روزه دار, فطره, فطریه, فقیه, قصد اقامت, قطع اعتكاف, كفاره نذر, کرم, کفاره, کوشش, لثه, مؤونه, ماه رمضان, ماه مبارك رمضان, متعارف, مجتهد, مراجع, مراجع تقلید, مرجع, مرجع دینی, مسجد, معمول, مکه, نذر, نماز, همبستگی
