همه مراجع (به جز تبريزى، سيستانى و وحيد): اگر نذرش معين باشد، بايد قضاى آن را به جا آورد و اگر معين نباشد، بايد آن را از سر بگيرد.[1]
آيات عظام تبريزى، وحيد و سيستانى: اگر نذرش معين باشد بنابر احتياط واجب، بايد قضاى آن را بهجا آورد و اگر معين نباشد بايد آن را از سر بگيرد.[2]
تبصره. اگر نذر معين نباشد قضا مطرح نمىشود؛ بلكه به طور ادا بايد انجام دهد.
پی نوشت ها
[1] – امام، نورى، فاضل، مكارم، تعليقات على العروة، ج 1، احكام الاعتكاف، م 5؛ بهجت، وسيلهالنجاة، ج 1،1210؛ صافى، هدايهالعباد، ج 1، م 1424 و دفتر: خامنهاى.
[2] – تبريزى، سيستانى و وحيد، منهاجالصالحين، م 1082.