بلاذری گوید:
امام حسین (ع) اصحاب خود را دستور داد که خیمه‌ها خود را نزدیک به هم سازند و طناب خیمه‌ها را از لا به لای هم بگذرانند و خود در بین خیمه‌گاه باشند و از یک طرف با دشمن روبرو شوند، به نحوی که خیمه‌ها پشت سر و طرف راست و چپ آنان باشد و خیمه‌ها اطراف آنان باشد، مگر طرفی که دشمن از آن‌جا می‌آید.
قال البلاذریّ:
ثم أمر [الحسین (ع)] أصحابه أن یقربوا بعض بیوتهم من بعض، و أن یدخلوا بعض الأطناب فی بعض و أن یفقوا بین البیوت، فیستقبلوا القوم من وجه واحد و البیوت من ورائهم و عن أیمانهم و شمائلهم و قد حفّت بهم البیوت إلّا الوجه الّذی یأتیهم عدوّهم منه.[1]
[1]– انساب الاشراف 3: 186، الأخبار الطوال: 256، الارشاد: 232، تاریخ الطبری 3: 317، المناقب لابن شهر آشوب 4: 99، الکامل فی التاریخ 2: 560، العوالم 17: 560، العوالم 17: 246، وقعة الطف: 201، موسوعة کلمات الامام الحسین (ع): 393.