بلاذری گوید:
در آن حال، سنان بن انس بر او حمله کرد و با نیزه بر او ضربتی زد و او افتاد. به خولی گفت: سرش را جدا کن. خولی خواست چنان کند، ناتوان شد و لرزید. سنان به او گفت: دست و بازویت شکسته باد! خودش فرود آمد و سر او را جدا کرد و نزد خولی آورد.
در نقل دیگری است که خولی به اذن سنان سر او را جدا کرد.
قال البلاذریّ:
و حمل علیه –و هو فی تلک الحال- سنان بن أنس بن عمرو النّخعیّ فطعنه بالرّمح، فوقع ثمّ قال [سنان]: لخولیّ بن یزید الأصبحیّ: احتزّ رأسه.
فاراد [خولیّ] أن یفعل فضعف، و أرعد، فقال له سنان: فتّ الله فی عضدک و أبان یدک! و نزل ألیه فذبحه ثمّ دفع رأسه إلی خولیّ…
و فی روایة: أن خولیّ بن یزید هو الّذی تولّی احتزاز رأسه بإذن سنان.[1]
[1]– انساب الاشراف 3: 203 ح 43 و 44.