از سيّد(منظور نوه ى ميرزاى شيرازى و پدر عيال حجت الاسلام آقاى سيّداحمد فرزند سيّدعلى اشكورى است.) نقل فرمودند كه روزى در مجلس روضه ى آقاى خويى(مرجع بزرگ، ابوالقاسم بن على اكبر خوئى نجفى (1317 ـ؟)، صاحب اجود التقريرات و تأليفات ديگر.) با پنج شش نفر از طلاّب و فضلا در محضر ايشان نشسته بوديم، قبل از روضه يا بعد از آن، آقاى خويى فرمودند: « از امارات چنين استفاده كردم كه من ـ يعنى آيت اللّه خويى ـ امام زمان ـ عجّل اللّه تعالى فرجه الشّريف ـ را درك مى كنم. »
سپس آيت اللّه بهجت ـ مدّظلّه ـ فرمودند: شايد منظور از اين كه امام زمان را درك مى كنم، تشرّفى براى خود ايشان باشد كه آن حضرت را درك كنند، نه اين كه زمان ظهور آن حضرت و فرج عمومى در زمان ايشان مراد باشد، چنان كه شخصى نقل مى كرد كه در سال 1391 فرج حاصل مى شود كه در آن سال وفات كرد، و معلوم شد كه فرج مخصوص خودش منظور بوده است.
منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد1 / محمد حسین رخشاد