آقاى عزيز، ظلم نكن؛ زيرا:« أَلْمُلْكُ يَدوُمُ مَعَ الْكُفْرِ، وَ لا يَدوُمُ مَعَ الظُّلْمِ. » سلطنت با كفر پايدار مى ماند، ولى با ظلم پايدار نمى ماند.هميشه كه نمى توانى ظلم كنى. يهودى ها وقتى كه مسلمان ها را در گوشه اى تنها پيدا مى كردند، آنها را ضرب و شتم و اذيّت مى كردند؛ ولى بايد بدانيم كه هميشه نمى توانيم ظلم كنيم. معصيت هم ظلم به نفس است، معصيت مانند آن است كه انسان لب چاه هزار مترى برود و بگويد: مى توانم خود را به داخل چاه بيندازم، و به نظرش معصيت كار آسانى است، ولى عاقبت و فرجام آن چه؟ و چه بسا انسان را به اسفل سافلين و دَرَكات جهنم برساند.
منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد1 / محمد حسین رخشاد