کلینی به سندش از مفضل از امام صادق (ع) روایت کرده و گفته است:
از امام (ع) پرسیدم: چه کسی فاطمه (ع) را غسل داد؟ فرمود: امیر المؤمنین (ع)، او را غسل داد این مطلب بر من گران آمد و حضرت فهمید و فرمود: گویا این خبر بر تو گران آمد؟
گفتم: فدایت شوم، چنین است. فرمود: تعجّب مکن چون صدیقه ـ معصوم را تنها صدیق ـ معصوم ـ غسل می‌دهد مگر نمی‌دانی که مریم را تنها، عیسی (ع) غسل داد؟!
مجلسی از مصباح الانوار، از امام حسین (ع) روایت کرده است که: امیر المؤمنین (ع) فاطمه (ع) را یک مرتبه سه غسل و یک مرتبه پنج غسل داد در غسل پنجم، مقداری کافور ریخت و او را با پارچه‌ای بلند،غیر از کفن پوشانید آن‌گاه به حضرت نزدیک شد و گفت: خدایا! این کنیز تو و دختر پیامبر برگزیده و بهترین، آفریده توست خدایا! تو خود، حجّتت را به او تلقین کن. دلیل و برهانش را بزرگ قرار ده و درجه و مرتبه‌اش را عالی گردان و او و پدرش را به یکدیگر برسان!.
روی الکلینيّ:
عَنْ عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي نَصْرٍ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ سَالِمٍ، عَنِ الْمُفَضَّلِ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) مَنْ غَسَلَ فَاطِمَةَ؟ قَالَ: ذَاكَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ـ وَ كَأَنِّي اسْتَعْظَمْتُ ذَلِكَ مِنْ قَوْلِهِ ـ فَقَالَ: كَأَنَّكَ ضِقْتَ بِمَا أَخْبَرْتُكَ بِهِ؟ قَالَ: فَقُلْتُ: قَدْ كَانَ ذَاكَ جُعِلْتُ فِدَاكَ، قَالَ: فَقَالَ: لَا تَضِيقَنَّ فَإِنَّهَا صِدِّيقَةٌ وَ لَمْ يَكُنْ يَغْسِلُهَا إِلَّا صِدِّيقٌ، أَمَا عَلِمْتَ أَنَّ مَرْيَمَ لَمْ يَغْسِلْهَا إِلَّا عِيسَى؟[1]
وَ رَوی المَجِلسيّ، عَنْ مِصْبَاحُ الْأَنْوَارِ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَيْنِ (ع): «أَنَّ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ (ع) غَسَّلَ فَاطِمَةَ (ع) ثَلَاثاً وَ خَمْساً، وَ جَعَلَ فِي الْغَسْلَةِ الْخَامِسَةِ الْآخِرَةِ شَيْئاً مِنَ الْكَافُورِ، وَ أَشْعَرَهَا مِئْزَراً سَابِغاً دُونَ الْكَفَنِ، وَ كَانَ هُوَ الَّذِي يَلِي ذَلِكَ مِنْهَا وَ هُوَ يَقُولُ: اللَّهُمَّ إِنَّهَا أَمَتُكَ، وَ بِنْتُ رَسُولِكَ وَ صَفِيِّكَ وَ خِيَرَتِكَ مِنْ خَلْقِكَ اللَّهُمَّ لَقِّنْهَا حُجَّتَهَا وَ أَعْظِمْ بُرْهَانَهَا وَ أَعْلِ دَرَجَتَهَا، وَ اجْمَعْ بَيْنَهَا وَ بَيْنَ أَبِيهَا مُحَمَّدٍ (ص).[2]
[1]ـ الکافی 1: 459، علل الشرایع: 184 باب 148، من لا یحضره الفقیه: 1: 142 مرسلاً، الاستبصار: 1: 199، المناقب لابن شهر آشوب 3: 364.
[2]ـ البحار 81: 309 ح 29.