خوارزمی گوید:
دشمنان آمدند و خیمه‌گاه را محاصره کردند. شمر هم با آنان بود. گفت: وارد شوید و لباس‌هایشان را غارت کنید. آن گروه وارد شده و هر چه در خیمه بود برداشتند. حتّی گوشواره از گوش امّ کلثوم خواهر امام حسین (ع) هم درآوردند و گوش او را زخمی کردند. بر سر لباس‌هایی که بر تن زنان بود نزاع می‌کردند. قیس بن اشعث، قطیفه‌ای را که حسین (ع) روی آن می‌نشست برداشت. از این رو به «قیس بن قطیفه» معروف شد. مردی از ازد به نام اسود، کفش آن حضرت را برداشت. آن‌گاه آن مردم به دنبال جامه‌ها و اسب‌ها و شترها رفتند و آن‌ها را غارت کردند.
قال الخوارزمیّ:
و أقبل الأعداء حتّی أحدقوا بالخیمة و معهم شمر بن ذی الجوشن فقال: الدخلوا فاسلبوا بزیهّن، فدخل القوم فأخذوا کلّ ما بالخیمة حتّی أفضوا إلی قرط کان فی أذن أمّ کلثوم –أخت الحسین (ع)- فأخذوا و خزموا أذنها!
حتّی کانت المرأة لتنازع ثوبها علی ظهرها حتّی تغلب علیه.
و أخذ قیس بن الأشعث قطیفة للحسین (ع) کان یجلس علیها فسمّی لذلک قیس قطیفة.
و أخذ نعلیه رجل من الأزد یقال له: الأسود.
ثمّ مال النّاس إلی الورس و الخیل و الإبل فانتهبوها.[1]
[1]– مقتل للحسین (ع) 2: 37، الفتوح لابن اعثم 5: 138 و فیه «خرموا» بدل خزموا، الی قوله: اذنها، انساب الاشراف 3: 204 اشار الی السّطر الأخیر فقط.