تماشاگرى جنسى يا نظر بازى[1] و نگاه كردن به تصاوير و صحنههاىتحريك كننده جنسى، علاوه بر اينكه از نظر شرعى حرام و گناه است؛ از نظر علمى نيز نوعى انحراف جنسى محسوب مىشود؛ زيرا نظر بازى مقدمهاى براى انجام يك فعاليت جنسى مشروع و طبيعى نيست؛ بلكه كار تماشاگرى جنسى جانشين فعاليت جنسى طبيعى و بهنجار مىشود.
عمل نظر بازى، معمولاً در بين مردان شايعتر است. علّت به وجود آمدن اين اختلال، مانند ساير انحرافهاى جنسى كاملاً روشن نيست؛ اما فرضيههايى بر بروز تصادفى رابطه ميان انگيختگى جنسى و ديد زدن مطرح شده است.
برخى از روان شناسان معتقدند: اگر يك مرد هنگام ديد زدن يا پس از تماشاگرى جنسى و هنگام به ياد آوردن صحنه مورد مشاهده و خيالپردازى درباره آن، استمنا كند؛ رابطهاى بين لذت جنسى حاصل از ديد زدن و اوج لذت جنسى ناشى از استمنا به وجود خواهد آمد كه در اثر تكرار مستحكمتر شده و سرانجام رفتار نظر بازى – به عنوان منبع اصلى انگيختگى جنسى – ادامه خواهد يافت.
برخى ديگر از نظريه پردازان (روان كاوها) معتقدند: افراد دچار اين انحراف، در كودكى شاهد رابطه جنسى والدين خود بودهاند و چنين تجربهاى آنان را به تماشاگرى جنسى سوق داده است.
برخى ديگر نيز مىگويند: فعاليتهاى نظر بازانه در ميان نوجوانان، راهى براى ابراز كنجكاوى جنسى است كه بعدها تجربيات مستقيم جاى آن را مىگيرد! اما دوام اين رفتار در برخى از نوجوانان بيشتر ناشى از فقدان مهارتهاى اجتماعى و جنسى در برخورد با جنس مخالف است.
به عبارت ديگر افراد دچار اين انحراف به دليل نداشتن مهارتهاى اجتماعى و جنسى بهنجار و مشروع و ترس از ناكامى در روابط اجتماعى با جنس مخالف، تنها راه كسب لذت جنسى را نظربازى دزدانه مىدانند.[2]
پی نوشت ها
[1] – 1. Voyeurism.
[2] – محمد رضا نيكخو، آشنايى با رفتارهاى جنسى، انتشارات مهارت، چاپ چهارم، 1383، ص 179 و 180.