عمر و نابودی آثار علمی و فرهنگی

مطلب زیر را بادقت مطالعه فرمایید کمتر روی این مورد کارشده است
برخی گفته اند عمربن‏خطاب هميشه از استفاده از کتبي که از کشورهاي فتح شده به مدينه آورده مي‏شدند مخالف بود و مي‏گفت: «آن کتابها زايد بر احتياجات ماست تا آن وقت که قرآن نزد ما مي‏باشد ما را کفايت مي‏کند.» و طبق دستور او آنها را با آتش مي‏سوزاندند.
به دستور عمربن خطاب کتابخانه های ایران و مصر سوزانده شد و آنچه از علم و فرهنگ تا آن زمان در مراکز اصلی و باستانی تمدن بشری باقی بود از بین رفت.
به عنوان مثال نقل کرده اند که در اسکندریه مصر عَمْرو بن عَاص والی آن دیار به دستور خلیفه شروع کرد به تقسيم و تفريق کتابها بر حمّامهاي اسکندريّه و سوزاندن آنها در تنوره‏ها و تون‏هاي آنها و شش ماه طول کشيد تا همه سوخت و از بين رفت.
در مقابل امام علي (علیه السلام) به پيروانش مي‏فرمود: «دانش را به خانه بياوريد ولو اينکه از مکانهاي دوردست باشد.»
او در نهج‏البلاغه مي‏فرمايد: «دور از اخلاق يک مرد آزاده است که چاپلوسي کند و يا به ديگران حسادت ورزد جز اينکه در جستجوي دانش باشد.»
همچنین در جريان فتح ايران در زمان خلافت عمر يکي از غنائمي که به دست مسلمانان افتاد قالي بزرگ زربافت کاخ سفيد مدائن بود، اين قالي بيش از 350 متر طول داشت که مورخان از آن به عنوان بهارستان کسري ياد کرده‏اند.
اين قالي که از آثار فرهنگی آن زمان به حساب می آمد را به چندين قطعه قابل استفاده در آوردند و قطعات آن را بين مسلمانان تقسيم کردند. [1]
[1] رجوع شود به: تاريخ تمدّن اسلامي جُرْجي زَيْدان ج 3، ص 40، فتاوي صحابي کبير، ص 173، صواعق ابن حجر مکي ، ص 78، تاريخ الخلفا جلال الدين سيوطي ، ص 66، فصول المهمه نورالدين صباغ مالکي ، ص 18.