سبب غيبت امام زمان ـ عجّل اللّه تعالى فرجه الشّريف ـ خود ما هستيم زيرا دستمان به او نمى رسد، وگرنه اگر در ميان ما بيايد و ظاهر و حاضر شود چه كسى او را مى كُشد؟! آيا جنّيان آن حضرت را مى كشند، يا قاتل او انسان است؟! ما از پيش در طول تاريخ ائمّه ـ عليهم السلام ـ، امتحان خود را پس داده ايم كه آيا از امام تحفّظ، و اطاعت مى كنيم، و يا اين كه او را به قتل مى رسانيم؟! انحطاط و پستى انسان به حدّى است كه قوم حضرت صالح ـ عليه السّلام ـ ناقه ى صالح را با اين كه وسيله ى ارتزاق و نعمت آن ها بود، پى كردند، چنان كه قرآن كريم درباه ى آن مى فرمايد: «لهَا شِرْبٌ وَ لَكُمْ شِرْبُ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ»(سوره ى شعراء، آيه ى 155.) يعنى، يك روز آب سهم شما باشد و روز ديگر سهم آن. آن ناقه، يك روز آب چاه را مى خورد و در عوض به آن ها شير مى داد! بنابراين، همان گونه كه ممكن است عُقلا خزينه و انبار نعمت خود را نابود كنند، هم چنان كه ناقه ى صالح را كشتند، امكان دارد كه ما انسان هاى عاقل(!) نيز امام زمان ـ عجّل اللّه تعالى فرجه الشّريف ـ را كه تمام خيرات از او است و از ناقه ى صالح بالاتر و پر فيض تر است براى اغراض شخصيّه ى خود به قتل برسانيم!
منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد1 / محمد حسین رخشاد