حديث «علي مني و انا من علي»
يكي از احاديثي كه دلالت بر فضيلت عظيم و برتري حضرت عليعليه السلام بر ساير صحابه دارد، حديثي است از پيامبرصلي الله عليه وآله كه در آن حضرت، امام عليعليه السلام را از خود و خود را از او ميداند. اين حديث به تعبيرهاي گوناگون از رسول خداصلي الله عليه وآله رسيده است، گاهي به صورت خطاب «انت منّي و انا منك»، و گاهي به صورت ضمير غايب «هو منّي و أنا منه»، و هنگامي نيز به صورت اسم ظاهر «عليّ منّي و انا من علي».
موارد كاربرد حديث
اين مضمون با عبارات مختلف در مورد جنگ احد از تعدادي راويان نقل شده است. اينك به بررسي اين موارد ميپردازيم:
ابن عساكر به سندش از جابر بن عبداللَّه نقل كرده كه در روز احد، عليعليه السلام نزد پيامبرصلي الله عليه وآله آمد. حضرت به او فرمود: حركت كن. جبرئيل عرض كرد: اي محمّد! به خدا سوگند! اين ياري و مواسات است. رسول خداصلي الله عليه وآله فرمود: اي جبرئيل! همانا او از من و من از اويم. جبرئيل عرض كرد: و من از شما دو نفرم.[1]
ابورافع ميگويد: چون روز احد فرا رسيد، پيامبرصلي الله عليه وآله به جماعتي از قريش نظر كرد و به عليعليه السلام فرمود: بر آنان حمله كن. حضرت عليعليه السلام بر آنان حمله نمود و در اين ميان هاشم بن اميه مخزومي را كشته و جماعت آنان را متفرّق كرد. باز حضرت رسول خداصلي الله عليه وآله به چند نفر از قريش نظر افكند و به حضرت عليعليه السلام فرمود: به آنان حمله كن. حضرت بر آنان حملهور شد و جماعتشان را متفرّق ساخت و فلان شخص جمحي را به قتل رسانيد، باز رسول خداصلي الله عليه وآله به چند نفر ديگر از قريش نظر كرد و به عليعليه السلام فرمود: بر آنان حمله كن. حضرت بر آنان حمله كرده و جماعتشان را متفرّق ساخت و يكي از قبيله بني عامر بن لؤي را به قتل رسانيد. جبرئيل به حضرت رسولصلي الله عليه وآله عرض كرد: اين همان مواسات و ياري رساندن است. پيامبرصلي الله عليه وآله فرمود: همانا او از من و من از اويم. جبرئيل عرض كرد: و من از شما دو نفرم اي رسول خدا.[2]
طبراني و ديگران نقل كردهاند: «چون عليعليه السلام سركردگان قريش را در روز احد به قتل رسانيد جبرئيل عرض كرد: اي محمّد! همانا اين نهايت ياري و مواسات است. پيامبرصلي الله عليه وآله فرمود: همانا او از من و من از اويم. جبرئيل عرض كرد: و من از شما دو نفرم اي رسول خداصلي الله عليه وآله».[3]
منبع:پرسمان
[1] . تاريخ دمشق، ترجمه امام عليعليه السلام، ج 1، ص 148
[2] . پيشين، ص 150
[3] . المعجم الكبير، ج 1، ص 318؛ تاريخ طبري، ج 2، ص 514