اگر كفّار به ما بگويند: اين رويّه را علماى( منظور علماى باطل است، نظير معاويه، مروان و…) طراز اول اسلام شما به ما ياد دادند، چه مى گوييم؟

معاويه به مروان گفت: هر چه مى  توانى بكش، و اگر نتوانستى معذورى! بلاكلام( بى ترديد، بى گمان.) مروان، قاتل عثمان بود، و كارهاى او منجر به كشته شدن عثمان شد، او بود كه به عثمان سفارش كرد: « لا تُقِرَّ لَهُمْ بِذَنْبٍ. » هرگز به گناهت اقرار مكن. زيرا مى دانست اگر عثمان توبه كند، كار خودش (مروان) زار است. با اين همه، بعد از كشتن عثمان، خون او را به گردن على ـ عليه السّلام ـ انداخت و گفت: « إِنْ لَمْ تَكُنْ قَتَلْتَ، فَقَدْ آوَيْتَ. » اگر تو نكشتى، قطعا [قاتل او را] پناه دادى. طلحه را هم مروان در جنگ كشت، همان طلحه و زبير كه به على ـ عليه السّلام ـ نوشتند: « أَنْتَ قَتَلْتَ عُثْمانَ. »  تو عثمان را كشتى. ر.ك: نهج البلاغه، ص 445، نامه  ى 54؛ كشف الغمّة، ج 1، ص 239؛ الصراط المستقيم، ج 1، ص 149؛ شرح نهج البلاغه ى ابن ابى الحديد، ص 17، 131 و 133؛ و ج 2، ص 65؛ ج 2، ص 128؛ ج 1، ص 200؛ الجمل، ص 201 و 429؛ امالى طوسى ، ص 269؛ بحار الانوار، ج 84، ص 158 و 336؛ ج 32، ص 125؛ ج 31، ص 505. با اين روال، ممكن است اروپايى  ها كه در دنيا دارى و فطانت بر ما مقدّم هستند، قرآن را بر ما عرضه كنند، و ما آن را از دست بدهيم!

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد1 / محمد حسین رخشاد

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *