آنچه كه از فوايد و فضايل استعمال عطر در روايات ذكر گرديده منحصر در مردان نيست؛ بلكه معطر بودن، هم براى زنان و هم براى مردان مطلوب و پسنديده است؛ به ويژه در آداب همسردارى و خانواده، استعمال بوى خوش از سوى زنان مورد تأكيد فراوان دين اسلام قرار گرفته است.
پيامبر خدا (صلی الله علیه وآله) فرموده اند: «بر زن لازم است خود را به بهترين عطرش خوشبو كند، بهترين لباس هايش را بپوشد، به بهترين وجه زينت كند و با چنين وضعى صبح و شب با شوهرش ملاقات نمايد».[1]
اين كار علاوه بر اينكه ارضاى غرايز جنسى را در مسير صحيح خود و در كانون خانواده قرار مى دهد موجب تحكيم روابط خانوادگى مى گردد؛ اما گاهى برخى عوامل، غرايز جنسى را خارج از چارچوب خانواده تحريك و تشديد مى كنند. يكى از آن عوامل، استعمال عطر توسط بانوان در بيرون منزل و در برخورد با نامحرم است.[2] از همين رو در برخى احاديث از استعمال عطر از سوى زنان براى نامحرمان شديدا نهى شده است.
رسول خدا (صلی الله علیه وآله) مى فرمايند: «هر زنى كه خود را معطّر كند و از خانه بيرون رود، تا زمانى كه به خانه اش باز گردد، مورد لعنت و نفرين قرار مى گيرد».[3]
بنابراين آنچه كه از سوى اسلام حرام اعلام گرديده و مراجع تقليد نيز بر آن تأكيد نموده اند، اين است كه استعمال عطر و ادكلن باعث خوشايندى و جلب توجه و استشمام نامحرم گردد.[4]
از سوى ديگر استحمام يك روز در ميان عمل مستحب شمرده شده[5] و با آن ضمن حفظ نشاط و شادابى و تقويت بدن، بوى عرق كاهش مى يابد و براى از بين بردن آن نياز به عطر و ادكلن تند نيست.
پی نوشت ها
[1] – الكافى، ج 5، ص 508.
[2] – براساس دستورات اسلامى اين موضوع اختصاص به بيرون از خانه ندارد و حتى اگر زنى در خانه اش خود را براى نامحرمى معطر نمايد فعل حرام انجام داده است.
[3] – وسائل الشيعه، ج 20، ص 161.
[4] – ر.ك: پرسش ها و پاسخ هاى دانشجويى، دفتر 18، احكام نگاه و پوشش، سيد مجتبى حسينى، قم، دفتر نشر معارف، هفتم، 1386ش، ص 111 و هم چنين استفتائاتى كه در اين زمينه از سوى مراجع صورت پذيرفته است.
[5] – وسائل الشيعه، ج 2، ص 31.