وجودِ مبارکِ امام صادق علیه السلام از عصمتِ خاتمیّه برخوردار هستند، خدای متعال این‌ها را از همه‌ی بدی‌ها پاک نگه داشته است، این‌ها را از همه‌ی نواقص و عیوب دور کرده است، و این‌ها همه مشمولِ تطهیرِ ذاتِ الهی هستند، و مشمولِ این آیه‌ی کریمه‌ی «وَسَقَاهُمْ رَبُّهُمْ شَرَابًا طَهُورًا»[1] می‌باشند. خداوندِ متعال شرابِ محبّت را به خوردِ این بزرگواران داد و آنچه غیر از خدا بود، آنچه غیر از کمال بود، آنچه غیر از جمال بود، آنچه غیر از کرامت و ارزش‌هایِ متعالی بود، از این‌ها دور شد، این‌ها آینه شدند و اسماءِ حُسنی پروردگارِ متعال در وجودِ این‌ها نقش بست و مرآتِ تمام‌نمایِ جلالِ خدا و جمالِ خدا بودند.
[1] سوره مبارکه انسان، آیه 21