ابن شهر آشوب گفته است:
سپس فرمود: جامه‌ای برایم آورید که کسی رغبتی در آن نکند تا زیر جامه هایم بپوشم که عریانم نکنند، چرا که من کشته می‌شوم و غارت می‌گردم. شلوارکی آوردند. آن را نپوشید و گفت: این جامه‌ی اهل ذلّت است. سپس چیزی آوردند که گشادتر از آن و کوتاهتر از شلوار و بلندتر از شلوارک. آن را پوشید. سپس با زنان خداحافظی کرد.
قال ابن شهر آشوب:
ثُمَّ قَالَ (ع): ائْتُونِي بِثَوْبٍ لَا يُرْغَبُ فِيهِ، أَلْبَسُهُ غَيْرِ ثِيَابِي لَا أُجَرَّدُ فَإِنِّي مَقْتُولٌ مَسْلُوبٌ، فَأَتَوْهُ بِتُبَّانٍ فَأَبَى أَنْ يَلْبَسَهُ وَ قَالَ هَذَا لِبَاسُ أَهْلِ الذِّمَّةِ، ثُمَّ أَتَوْهُ بِشَيْءٍ أَوْسَعَ مِنْهُ دُونَ السَّرَاوِيلِ وَ فَوْقَ التُّبَّانِ، فَلَبِسَهُ ثُمَّ وَدَّعَ النِّسَاءَ.[1]
[1]– المناقب 9: 109، منتخب الطّریحی: 493 مع اختلاف.