آب مفهومى جامع است و مصاديق بسيار دارد. علم هم يكى از مصاديق آب است. علم در حقيقت آب زندگانى است و عالم براى هميشه زنده است: «اَلعُلماءُ باقُونَ كَما بَقِىَ الدَّهْر».[1] منظور از اين علم، علم تدبير و فرمانروايى است. در آيه اى كه فرمود: «وَكانَ عَرشُهُ عَلَى الْماء»[2] يا «ثُمَّ استَوى عَلَى الْعَرش»[3] آب زندگانى و آب حيات كه علم و قدرت الهی است، زير بناى تمام مسائل عالم است نه آب ظاهرى؛ زيرا آب ظاهرى مانند خاك و هوا بعدا پديد آمده است. آب ظاهرى حقيقتى دارد كه كه عرش بر آن استوار است؛ چنان كه آتش و هوا و خاك هم روى آب است. بنابراين، آبى كه عرش بر آن استوار است شى ءِ مادى نيست و مى تواند يك حقيقت معنوى باشد.
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف:آیت اللّه عبداللّه جواد آملی/پرسش وپاسخ دانشجویی
[1] – يَا كُمَيْلُ هَلَكَ خُزَّانُ الْأَمْوَالِ وَ هُمْ أَحْيَاءٌ وَ الْعُلَمَاءُ بَاقُونَ مَا بَقِيَ الدَّهْرُ أَعْيَانُهُمْ مَفْقُودَةٌ وَ أَمْثَالُهُمْ فِي الْقُلُوبِ مَوْجُودَةٌ؛ بحارالأنوار، ج 1، ص 187.
[2] – سوره هود11: آيه 7.
[3] – سوره اعراف7: آيه 54.