در قاموس قرآن كريم و فرهنگ متعالى و نجات بخش اهل‌بيت عصمت و طهارت (عليهم‌السلام) ، پيروزى بر دشمن از راه ظلم و ستم، حيله و نيرنگ محكوم است؛ چنان كه در يكى از جنگ‌هاى عصر حكومت حضرت على (عليه‌السلام) ، منافقان و دشمنان آن حضرت درون يك جنگل پنهان شدند. شخصى پيشنهاد آتش زدن جنگل را داد، حضرت على (عليه‌السلام) براى اجتناب از ظلم و ستم فرمود: «لا اطلب النصر بالجور».[1]
حضرت مسلم نيز تربيت يافته مكتب اسلام و اهل‌بيت (عليهم‌السلام) است؛ از اين رو هنگامى كه هانى و شريك بن اعور مريض شدند و قرار شد ابن زياد به عيادت آنان برود، شريك به مسلم گفت: وقتى او آمد، او را به قتل رسانيده، بر دارالاماره جلوس كن! اما ميزبان مسلم (يعنى هانى بن عروه) با اين پيشنهاد مخالفت كرد. ابن زياد آمد و نشست و پس از قدرى گفت و گو، بلند شد و رفت. نظير همين سؤال را شريك از مسلم پرسيد، او فرمود: به جهت دو خصلت ابن زياد را نكشتم: يكى به دليل عدم رضايت هانى بن عروه كه گفت نمى‌خواهم خون او در خانه من ريخته شود و ديگر اينكه از رسول خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله روايت شده كه فرمود:
«ان الايمان قيّد الفتك و لا يفتك المؤمن»؛[2] «ايمان به فتك (يورش بردن، حمله ناگهانى، ترور) قيد و بند زده است و مؤمن نبايد مورد حمله قرار گيرد». هانى گفت: آرى! اگر او را كشته بودى، فردى فاسق، فاجر و كافرى حيله‌گر را كشته بودى؛ ولى من راضى نشدم و كراهت داشتم كه خون او در خانه من ريخته شود.[3]
نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها
نویسنده:گروه مؤلفان
[1] – مقتل ابى مخنف.
[2] – وقعه الطف، ص 114.
[3] – ابو جعفر طبرى، تاريخ الامم و الملوك، ج 4، ص 271.