آنچه درعالم رؤيا مى بينيم، داراى ابعاد و اندازه است؛ ولى ماده ندارد. بدن مثالى شبيه آن است. در عالم طبيعت، بدن، حجم، ابعاد، جرم و جسم دارد. در عالم رؤيا بدن طبيعى در بستر آرميده است؛ ولى روح ما با آن بدن مثالى بدون جرم و داراى ابعاد در حال حركت است. اين را بدن مثالى مى گويند.
همه ما بعد از مرگ تا قيامت با چنين بدن مثالى همراه هستيم. بى ترديد ما بدن مثالى را با علم و عمل خود مى سازيم؛ يعنى تمام اعمال و حركات ما در شكل گيرى آن بدن مثالى دخالت دارد؛ براى مثال كسى مى خواهد بدنش در قيامت شبيه يوسف (علیه السلام) باشد، مى تواند با كردارش اين كار را انجام دهد. اگر آن چه «حسنه» و زيبا است انجام دهد، آن بدن به شكل يوسف در مى آيد. چنانچه خداى ناكرده گناهان را مرتكب شود، بدن مثالى اش سياه و بد چهره مى گردد.
آيه صدو ششم آل عمران كه مى فرمايد: «يَوْمَ تَبْيَضُّ وُجُوهٌ وَ تَسْوَدُّ وُجُوهٌ»[1] به همين مسئله اشاره دارد. وضو نور است و انسان را نورانى مى كند. وقتى در وضو صورت را مى شوييد، در واقع به خداوند عرض مى كنيد: خدايا از گناهانى كه با صورتم انجام داده ام، توبه مى كنم؛ صورتم را پاك گردان. هنگام شستن دست ها بايد نيت اين باشد كه گناهان انجام شده با دست را ترك كنيد و… . به هر حال، آنچه بدن مثالى انسان را مى سازد ،اعمال و نيات و كارهايى است كه هر لحظه انسان انجام مى دهد.
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف:آیت اللّه عبداللّه جواد آملی/پرسش وپاسخ دانشجویی
[1] – سوره آل عمران3: آيه 106.