همه مراجع: اين گونه ضعف و سستىها تا حدودى لازمه روزه است و براى نوع افراد پيش مىآيد و به جهت آن نمىتوان روزه را خورد؛ ولى اگر ضعف به حدى برسد كه تحمّل آن بسيار سخت و مشكل باشد، خوردن آن اشكال ندارد.[1]
تبصره . انسان مىتواند در اين شرايط به مسافرت برود (حداقل 5/22 كيلومتر) و روزه خود را بخورد و به وطن برگردد. در اين صورت لازم نيست تا مغرب از خوردن و آشاميدن خوددارى كند و بعد از ماه رمضان، قضاى آن را به جا آورد و كفّاره هم ندارد.
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی/پرسش وپاسخ دانشجویی
[1] – توضيح المسائل مراجع، م 1583 ؛ وحيد، توضيح المسائل، م 1591 ؛ خامنهاى، اجوبة، س 732.