آیات عظام امام، سیستانى، صافى، مكارم، نورى و وحید: اگر نمى توانند خودشان به صورت عربى صحیح بخوانند، مى توانند به فارسى و یا هر زبان دیگرى صیغه را اجرا كنند ؛ ولى باید در همان زبان، لفظى را بگویند كه معناى «زوجت» و «قبلت» را بفهماند و لازم نیست وكیل بگیرند.[1]
آیه اللّه بهجت: خواندن عقد نكاح به زبان فارسى و یا هر زبان دیگرى جایز است ؛ هر چند توانایى بر خواندن زبان عربى هم داشته باشند و وكیل گرفتن لازم نیست.[2]
آیات عظام تبریزى و فاضل: اگر نمى توانند خودشان به صورت عربى صحیح بخوانند، چنانچه گرفتن وكیل برایشان ممكن باشد – بنابر احتیاط واجب – باید وكیل بگیرند و اگر ممكن نیست، مى توانند خودشان به زبان فارسى و یا هر زبان دیگرى صیغه را اجرا كنند ؛ ولى باید در همان زبان، لفظى را بگویند كه معناى «زوجت» و «قبلت» را بفهماند.[3]
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی
[1] – توضيحالمسائل مراجع، م 2370 ؛ وحيد، توضيحالمسائل، م 2434 ؛ نورى، توضيحالمسائل، م 2366.
[2] – بهجت، توضيحالمسائل مراجع، م 2370.
[3] – توضيحالمسائل مراجع، م 2370.