الف. خدای تعالی اگر بخواهد که امام زمان(عج) را به صورت ناشناس در میان مردم زنده نگه دارد، قدرت تغییر چهره را نیز به حضرتشان خواهد داد و بر این اساس ایشان می‌توانند در زمان غیبت با هر چهره و هر لباسی که بخواهند در میان جمعیت حاضر شوند.
درباره ویژگی‌های جسمی آن‌حضرت هنگام ظهور باید گفت: بر پایه روایات؛ سنش زیاد و کهنسال است امّا از لحاظ قوای جسمی و روحی کاملاً جوان است، در همین راستا امام رضا(ع) فرموده‌اند: «قائم(عج) هنگامی که ظهور کند در سن کهولت خواهد بود ولی با سیمای جوانی و نیروی عضلانی، آن‌چنان نیرومند خواهد بود که اگر قوی‌ترین درخت روی زمین را با دست مبارکش بکشد از بیخ بر می‌کند و اگر به کوه‌ها بانگ بزند، سنگ‌هایش فرو ریزد».[1]
در روایت دیگری از امام رضا(ع)، سیمای آن‌حضرت چنین توصیف شده است: «از نشانه‌های او سیمای جوانی است در سن پیری، که بیننده او را چهل ساله یا کمتر از آن تصور می‌کند و از نشانه‌هایش این است که گذشت زمان در او اثر نکند و تا پایان عمرش آثار پیری در او ظاهر نشود».[2] بنابراین، امام عصر (عج) در چهره و سیمای نسبتاً جوانی ظاهر می‌شود.[3]
در این مسئله هیچ تردیدی نیست چون خداوند متعال چنین خواسته است و اگر با دید وسیع به آن نگاه کنیم و به اهمیت مسئله امامت[4] بنگریم به خوبی متوجه می‌شویم که خداوند «فعّال ما یشاء» است و این مسئله از جمله مشیت‌های خاص پروردگار است؛ زیرا خداوند اراده فرموده است عدالت را با وجود او در زمین برقرار سازد.[5]
ب. امام معصوم(ع) دارای دو جنبه ظاهری و باطنی است، از این‌رو؛ امام زمان(عج) در جنبه ظاهری خود مانند دیگر مردم است و تنها زنانی بر او محرم خواهند بود که رابطه نسبی یا سببی داشته باشند، اما در جنبه باطنی که امام ناظر بر اعمال تمام بشر است محرم و نامحرمی معنایی ندارد.
منبع: اسلام کوئست
[1]. شیخ صدوق، محمد بن على، کمال الدین و تمام النعمة، ج 2، ص 376، تهران، دار الکتب الاسلامیة، چاپ دوم، 1395ق.
[2]. طبرسی، فضل بن حسن، اعلام الوری بأعلام الهدی، ص 465، تهران، دار الکتب الاسلامیة، چاپ سوم، 1390ق.
[3]. ر.ک: «چهره ظاهری امام زمان(عج)»، سؤال 1370.
[4]. «دلایل اعتقاد به امامت و امامان»، سؤال 321.
[5]. قصص، 5.