همه مراجع: اگر با قصد لذت (جنسى) باشد و یا بترسد به گناه بیفتد، جایز نیست.[1]
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی
[1] – همان، م31 و 39 ؛ فاضل، جامعالمسائل، ج1، س1720 و خامنهاى، استفتاء، س 782.
برچسب خوردهائمه علیهمالسلام, اجتهاد, اجتهاد و تقلید, احکام, احکام شرعی, اختلاف نظر, اختلاف نظر مراجع, اساتید, استنباط, استنباط احكام, اصطلاح فقهى, اعتكاف, اعتكاف گناه, اعتکاف در حیاط مسجد, اهمیت اعتكاف, اهمیت روزه, اهمیت نذر, پیامبر ص, پیامبر صلى الله علیه وآله, پیشینه تقلید, تقلید, تقلید از مجتهد, تلاش, حج, حیاط, حیاط مسجد, خمس, خمس سپرده گذارى, خمس سفر حج, خوانندگى زن, خوانندگی, دانشجو, دندان, دهان, راهنما, رژلب, روزه, روزه دار, زمان پیامبر, زن, زیارت, سپرده گذارى, سفر حج, شامپو, شرایط نذر, شوخى با نامحرم, عالم, عطر, عطر روزه دار, فطره, فطریه, فقیه, قصد اقامت, قطع اعتكاف, كفاره نذر, کرم, کفاره, کوشش, لثه, مؤونه, ماه رمضان, ماه مبارك رمضان, متعارف, مجتهد, مراجع, مراجع تقلید, مرجع, مرجع دینی, مسجد, معمول, مکه, نذر, نماز, همبستگی
