به نقل ابن اعثم:
پس از او برادرش عون بن عبدالله بن جعفر به مبارزه پرداخت، در حالی که چنین می‌گفت:
اگر مرا نمی‌شناسید، من پسر جعفرم، شهید راستی در بهشتی درخشان.
در آن بهشت، با بال سبز پرواز می‌کند. همین شرافت برای گروه ما بس است.
سپس حمله کرد و جنگید تا به شهادت رسید. خدایش رحمت کند!
قال ابن أعثم:
و خرج من بعده أخوه عون بن جعفر عبدالله بن جعفر بن أ‌بی‌طالب و هو یقول:
إِنْ تُنْكِرُونِي فَأَنَا ابْنُ جَعْفَرٍ شَهِيدُ صِدْقٍ فِي الْجِنَانِ أَزْهَرُ
يَطِيرُ فِيهَا بِجَنَاحٍ أَخْضَرَ كَفَى بِهَذَا شَرَفاً فِي معشر الْمَحْشَر
ثمّ حمل فقاتل حتّی قُتل (ع).[1]
[1]– الفتوح 5: 127، مقتل الخوارزمی 2: 26، المناقب لابن شهر آشوب 4: 106، البحار 45: 34، العوالم 17: 277.