به گفته‌ی ابن اعثم:
پس از او جعفر بن عقیل به میدان رفت، در حالی که می‌گفت:
منم جوان ابطحی از آل ابی‌طالب، از تیره‌ای در هاشم و غالب.
بحق، ما سروران پیشگامانیم؛ این حسین (ع) است، سرور پاکان.
سپس حمله کرد و جنگید تا شهید شد. رحمت خدا بر او باد!
قال ابن أعثم:
و خرج من بعده جعفر بن عقیل بن أبی‌طالب و هو یقول:
أَنَا الْغُلَامُ الْأَبْطَحِيُّ الطَّالِبِيُّ مِنْ مَعْشَرٍ فِي هَاشِمٍ مِنْ غَالِبٍ
وَ نَحْنُ حَقّاً سَادَةُ الذَّوَائِبِ هَذَا حُسَيْنٌ سیّد الْأَطَائِب
ثمّ حمل فقاتل حتّی قُتل –رحمه الله-.[1]
[1]– الفتوح 5: 126، مقتل الخوارزمی 2: 26، المناقب لابن شهر آشوب: 4: 105، البحار 45: 32 و اضاف فیه: من عترة البّر التّقی العاقب، و العوالم 17: 267، مقتل أبي الأحرار: 223.