شها تويي كه وليّ خداي ذوالمنني
خديو كشور ديني و خسرو زمني
ز رتبه علت ايجاد ممكنات تويي
كه چارمين نفر اي شه از آل پنج تني
محمدي، نَه، علي، نَه، بگو كه پس تو كه اي
عزيز فاطمه دلبند مصطفي، حسني
حسن كمال و حسن طلعت و حسن خصلت
حسن جلال و حسن خلقت و حسن سخني
حسن جمال و حسن صورت و حسن سيرت
حسن فعال و حسن عارض و حسن دهني
هزار يوسف صديق و ماه كنعاني
خجل ز نور جمالت تو شمع انجمني
در آسمان ولايت تويي دوم خورشيد
به ملك عالم امكان تو مير صف شكني
كريم همچو پيمبر، حليم همچو علي
رئوف همچو خداوند حيّ ذو المنني
به گلستان نبوت به بوستان ولا
تو نرگشي و صنوبر تو سرو و ياسمني
دريغ و آه كه از شدت مرارت زهر
به وقت مرگ تو شاها زمرّدين بدني
اگر حسين به خاك عراق تنها ماند
شها تو بي كس و تنها، غريب در وطني
فداي خاك رهت جان «سيفي عاصي»
تو سيدي و تو سرور تو شهريار مني
شاعر: سیفی عاصی