ابن اعثم گفته است:
پس از وی برادرش عبدالله بن علی به میدان رفت، در حالی که رجز می‌خواند و می‌گفت:
منم فرزند صاحب بزرگواری و بخشندگی، آن علی نیکوکار و صاحب کارهای شایسته است، شمشیر برنده و عقوبت‌کننده‌ی پیامبر، در هر روزی که هراس‌ها پشت در پشت هم درآیند.
سپس حمله کرد و جنگید تا شهید شد. رحمت خدا بر او باد!
قال ابن أعثم:
ثمّ خرج من عبده أخوه عبدالله بن علیّ و هو یرتجز و یقول:
أَنَا ابْنُ ذِي النَّجْدَةِ وَ الْإِفْضَالِ ذَاكَ عَلِيُّ الْخَيْرِ ذُو الْفَعَالِ
سَيْفُ رَسُولِ اللَّهِ ذُی النَّكَالِ فِي كُلِّ يَوْمٍ ظَاهِرِ الْأَهْوَال
ثمّ حمل فقاتل حتّی قتل –رحمه الله-.[1]
[1]– الفتوح 5: 129، مقتل الخوارزمی 2: 29، المناقب لابن شهر آشوب 4: 107، البحار 45: 38، العوالم 17: 281، الدّمعة السّابکة 4: 320